Bilans mapy w CS: GO
Elen StelmakhZestaw kart to jeden z głównych elementów profesjonalnego CS: GO. W sumie w puli znajduje się siedem kart, które stanowią podstawę całego meczu. Większość meczów odbywa się w formacie BO3, dlatego drużyny mają przed startem wybór map, na których rozwinie się scenariusz spotkania.
Jednak nie każda drużyna posiada wszystkie karty. Wręcz przeciwnie, nierzadko zdarza się, że drużyna ma 3-4 mocne karty, a resztę trzeba poprawić. Wszystkie obecne mapy są inne, co pozwala na tworzenie unikalnych i elastycznych taktyk.
Nie wyklucza to jednak faktu, że jakikolwiek zespół ma do czynienia z procedurą wyboru mapy przed startem. Przede wszystkim powinieneś trochę zapoznać się ze strukturą samych kart i zrozumieć, co dokładnie sprawia, że karta jest wyjątkowa.
Jak działają karty?
Najpierw porozmawiajmy trochę o tym, jak działa projekt karty. Dust 2 to w zasadzie jedna z najbardziej znanych map. Popularność karty sprowadza się do prostoty, ponieważ twórcom udało się znaleźć formułę, która nie jest przestarzała nawet 20 lat później. Co ciekawe, z gry na grę poszczególne elementy mapy ulegały zmianie, ale układ pozostał ten sam.
Ogromna kombinacja rozmiarów mapy, jej układu, dróg ucieczki, czasów z możliwością biegania w ośmiu i znajdowania wrogów - wszystko to sprawia, że mapa jest wyjątkowa. Dust 2 to przykład prostoty. Układ mapy oparty jest na trzech głównych ścieżkach, którymi podążają gracze - ścieżce do lokacji A, środkowej i ścieżce do lokacjiB.To główne drogi, na których ścierają się zespoły.
Układ mapy to koniczyna. Dzieje się tak, ponieważ główne drogi na mapie tworzą cztery kwadraty, które zdalnie przypominają koniczynę.
Innym popularnym rodzajem karty jest trójkąt. Tylko zdalnie przypominają prawdziwy trójkąt, ale dobrze wyjaśniają główną istotę nazwy. Trzy główne ścieżki łączy wspólny zarys. Najbardziej znane mapy oparte na trójkątach to Inferno i Cobblestone .
Uważa się, że koniczyna jest nie tylko prostsza, ale także mniej zmienna, ponieważ mapa opiera się na zwykłej symetrii dróg. Trójkąt wygląda po prostu na prostszy, ale znacznie trudniej jest go zrównoważyć. Jednak na takich kartach gra się znacznie trudniej. Przede wszystkim na takich mapach jest więcej miejsca na taktykę.
Istnieje trzeci rodzaj map, który różni się od wszystkich innych swoją unikalną geometrią. Mowa oczywiście o Nuke i Vertigo , które mają nie tylko charakterystyczne cechy stylistyczne, ale także pionowe zagospodarowanie przestrzenne. Takie karty nakładają się na siebie, zwiększając objętość i promień ruchu.
Jak zespoły wybierają karty?
Przede wszystkim musimy znać pozycję drużyn w rankingu. Na przykład w meczu pomiędzy TOP-10 a TOP-20 HLTV, pierwszy typ będzie miał przewagę drużyny poniżej rankingu. Jednak wszystko ma swoje własne konwencje, na przykład niektórzy operatorzy turniejów uciekają się do własnego systemu ocen, w którym TOP-20 HLTV będzie jeszcze wyższy niż TOP-10.
Po drugie, wpływ formatu mistrzostw. Drużyna, która dotarła do finału turnieju z niższej drabinki, będzie miała pierwszy wybór, gdyż na papierze będzie uznana za outsidera spotkania.
Ostatecznie wszystko sprowadza się do jednego algorytmu określającego rozstawienie drużyn, który określi, która drużyna rozpocznie mecz na ich silnej mapie.
Należy wziąć pod uwagę, że w różnych momentach w CS: GO istniał zupełnie inny zestaw map. Na przykład kilka lat temu w puli znajdowały się karty takie jak Cache i Cobblestone, podczas gdy Vertigo nie było nawet w zasięgu wzroku. Zmiany puli są przywilejem programistów próbujących zrównoważyć istniejące karty.
Jednak nie zawsze jest możliwe znalezienie odpowiedniej równowagi dla obu stron, w wyniku czego niektóre karty są mocno przechylone na korzyść jednej lub drugiej strony. W tym duchu warto dokładnie rozważyć wszystkie dostępne karty, aby zrozumieć, jak wybór strony wpływa na prawdopodobieństwo wygranej jednej z drużyn.
To prawda, że programiści nigdy się nie zatrzymują, ponieważ doskonale rozumieją, że nie można osiągnąć idealnej równowagi. DlategoValvestara się dopracować pewne punkty, wprowadzić różne zmiany w lokalizacjach. To wszystko bezpośrednio wpływa na szanse stron na wygraną.
Ważne: aby ocenić aktualny stan sceny, podano statystyki za miniony sezon 2020. Ma to trochę sensu, ponieważ w minionym roku najwięcej turniejów odbyło się w sieci.
Pył 2
Dust 2 to jedna z najpopularniejszych map matchmakingowych w trybie rywalizacji. Jednak na scenie zawodowej karta jest daleka od najpopularniejszej (4. miejsce). Prawdopodobnie jest to spowodowane przesunięciem równowagi w kierunku ataku, który według statystyk zyskuje 52,2%. Okazuje się, że rozpoczynając mecz do ataku, drużyna ma nieco większe szanse na wygraną. Pomimo 2,2% nadwagi, skala próby jest istotną różnicą, która pokazuje deweloperom z daleka, że mapa wymaga zmian.
Jednocześnie, jeśli chodzi o pociski pistoletowe, już widać przechył na korzyść obrony, która według statystyk wygrywa 53,1% rund startowych.
Generalnie jednak istnieje wyraźne przechylenie w stronę strony atakującej, dlatego jeśli silniejsza drużyna osiągnie taki szczyt, to możemy śmiało mówić o jej możliwym zwycięstwie w tym meczu.
Miraż
Mirage jest zdecydowanie najpopularniejszą mapą sceny pro w puli od czasu wydania oryginalnego CS: GO . Pod względem geometrii karta bardzo przypomina Dust 2, jednak tutaj przewaga jest na korzyść obrony, która według statystyk zyskuje 51,7%. Dokładnie takie samo prawdopodobieństwo wygrania pierwszych rund przez broniących graczy, co pokazuje, na ile dobór pozycji ułatwia obronę jednego ze stanowisk.
Piekło
Inferno, druga najpopularniejsza mapa sceny zawodowej, kilka lat temu trafiła do recyklingu. Pięć do sześciu lat temu znaczące nastawienie było skierowane w stronę obrony, która zyskała około 56% rund. Z tego powodu wprowadzono zmiany, które nie tylko poprawiły wizualny element mapy, ale także rozszerzyły niektóre obszary mapy, co pozwoliło na zbalansowanie Inferno .
Obecnie na mapie jest przewaga na korzyść atakujących, którzy zyskują 51,5%. Warto zauważyć, że pierwsze rundy z prawdopodobieństwem 54,6% również przechodzą na atut ataku.
Nuke
Nuke to jedna z najbardziej niezrównoważonych map. Już gołym okiem widać, że w meczach po stronie obrony jest spora przewaga. A więc statystyki mówią, że obrona zyskuje 53,7% rund.
Co ciekawe, mapa była kilkakrotnie przerabiana, ale twórcom nie udało się osiągnąć zamierzonego balansu. Prawdopodobnie głównym powodem jest geometria mapy. W końcu Nuke to ta sama mapa, na której gracze muszą walczyć nie tylko z rywalami, ale także z pionowym podziałem na strefy.
Pociąg
Pociąg jest zdecydowanie najbardziej niezrównoważoną mapą i do tej pory cieszył się zbyt dużym zainteresowaniem. Nie oznacza to, że Train to mapa pionowa. Jednak wąskie uliczki dają defensywnym graczom dużą przewagę w strzelaninach.
Według statystyk obrona zajmuje tutaj 54,1% rund. Jednocześnie obrona wygrywa 56,1% rund startowych.
Wiadukt
Overpass to jedna z najbardziej niepopularnych map na scenie zawodowej. Prawdopodobnie czas mapy minął już kilka lat temu, a twórcy nie spieszą się z wysyłaniem Overpassu do rewizji. Ta mapa pojawiła się po raz pierwszy w CS: GO, więc wielu graczy musiało od nowa przyzwyczaić się do jej geometrii i pozycjonowania.
Jednak karta jest nadal uważana za jedną z najbardziej zrównoważonych. Na przykład obrona zajmuje 52,0% rund. Nie wpływa to jednak na fakt, że z czasem karta traci jedynie na popularności.
Zawrót głowy
To najmłodsza z istniejących kart. Jednocześnie Vertigo cieszy się najmniejszym popytem wśród grających drużyn. Co ciekawe, statystyki mówią nam, że na mapie jest przewaga na korzyść atakujących graczy, którzy mają 52,7%. Dość interesujące liczby, biorąc pod uwagę geometrię samej mapy.
Jak widać, wybrana strona może odegrać ogromną rolę, jeśli chodzi o to, jak ta lub inna drużyna poradzi sobie w konkretnej walce. Równowaga to delikatna sprawa. Często drużyna, która zaczyna ofensywnie na konwencjonalnej mapie Train, może zyskać więcej rund, zapewniając sobie wygodną grę po zmianie stron. Jednak nadal nie można przejść obok statystyk, ponieważ przy dużej próbie liczby są bardzo orientacyjne.
Elen Stelmakh jest kreatywną osobą zaangażowaną w rozwój kultury gier poprzez artykuły i projekty wizualne. Jako pełnoetatowy autor EGamersWorld i projektant strony internetowej poświęconej grom, Elen nie tylko tworzy treści, ale także dodaje im energii i kreatywności.
Pierwsza część to adaptacja wideo z XYZ?