Dlaczego ukryte ostrze z Assassin ' s Creed 1 jest najbardziej kultową bronią?

Oto film pokazujący, dlaczego ukryte ostrze z Assassin's Creed 1 jest najbardziej niedocenianą bronią w historii gier wideo.

Dla tych, którzy lubią czytać, a nie oglądać, tekstowa wersja materiału znajduje się poniżej.

Wielu graczy zastanawia się, jaka broń może być najbardziej niesamowita. Jaka jest pierwsza rzecz, która przychodzi ci na myśl? Grubas z Fallouta 4? Tygiel kata z DOOM Eternal, a może nawet dubstepowy pistolet z Saints Row 4? Zgadzam się, posunąłem się za daleko z ostatnim, ale jednak pistolet nie jest taki.

A gdybym ci powiedział, że najbardziej kultową bronią w historii gier wideo dla jednego gracza jest ukryte ostrze z pierwszego Assassin's Creed? Do tej pory nie natknąłem się na żadne argumenty na ten temat w Internecie i postanowiłem podzielić się z Wami tą opinią i pokazać na realnych przykładach, dlaczego tak jest. Poza tym warto o tym porozmawiać, biorąc pod uwagę fakt, że Ubisoft zdecydował się zorganizować kolejny Ubisoft Forward we wrześniu.

Na początek, dla tych, którzy nie wiedzą, co oznacza pojęcie „imba”, należy to wyjaśnić. Imba to słowo wywodzące się z angielskiego „nierównowagi”, czyli niezrównoważony, usuwający równowagę. Taka broń może zostać nadużyta podczas przejścia gry (jeśli tytuł jest dla jednego gracza), znacznie upraszczając drogę do końca gry, lub mieć niesamowitą przewagę nad innymi graczami (jeśli mamy do czynienia z projektem wieloosobowym).

Zacznę od historii. W 2007 roku zobaczyłem filmik z rozgrywki w Assassin's Creed. Szczególnie podobał mi się moment, w którym główny bohater Altair siedział na jakiejś belce na dachu i skakał wiarą w stog siana, jak to jest w zwyczaju w tej serii gier. W tym momencie jako fan parkour w grach zdałem sobie sprawę, że nowy tytuł od Ubisoftu jest dokładnie tym, na co będę czekał i w co zagram przy pierwszej okazji.

Kiedy usłyszałem o grze, Assassin's Creed było już dostępne na konsolach i musiałem trochę poczekać, a każdy film z rozgrywki na PS3 i Xbox 360, który obejrzałem, podsycał zainteresowanie grą. W pierwszej połowie 2008 roku miałem okazję własnoręcznie wypróbować przygody Altaira i od tego momentu rozpoczęła się moja nauka o tej grze.

Moja radość nie miała granic, a wraz z charakterystycznymi dla gry skokami wiary doceniłem ukryte ostrze, które później stało się jednym z głównych symboli marki. Jako dziecko nie mogłem pomyśleć, że ta broń jest najpotężniejsza w grach dla jednego gracza i zachowa ten tytuł przez co najmniej kolejne 15 lat. Gra, przez chwilę, w tym roku (30 listopada) skończy 15 lat.

W pierwszym Assassin's Creed sprytni programiści umiejętnie ukryli niesamowitą moc ukrytego ostrza w mechanice walki wręcz. Rzecz w tym, że gdy gracz wszedł do bitwy, system automatycznie wyciągnął dla niego miecz lub nóż, mimo że w poprzedniej bitwie gracz mógł użyć pięści lub ukrytego ostrza.

Ponadto podpowiedzi w grze sugerowały, że miecz jest świetną bronią ofensywną, podczas gdy nóż najlepiej nadaje się do obrony przed wieloma wrogami. Po latach zdałem sobie sprawę, że nie ma między nimi dużej różnicy, jeśli nie weźmiesz pod uwagę możliwości zadawania mocnego ciosu mieczem (jeśli przytrzymasz przycisk ataku). Tak więc, jako dziecko, wskazówki w grze wprowadzały mnie w błąd, a brak tych samych wskazówek (przepraszam za tautologię) na temat używania ukrytego ostrza w walce sprawił, że pomyślałem, że nie można go użyć w walce z wrogami.

Coraz bardziej zbliżamy się do momentu, w którym odkryłem dla siebie ukryte ostrze z nowej, niemal niezwyciężonej strony. Pierwszy kompletny fragment Assassin's Creed 1 z wielkim trudem otrzymałem dopiero przy czwartej próbie, ponieważ fabuła wydawała mi się zbyt długa, a akcje w otwartym świecie i te same zadania szybko się znudziły. Później ukazała się druga część Assassin's Creed, która zrobiła prawdziwą furorę w świecie gier komputerowych, a ukryte ostrze otrzymało poprawę w całej mechanice gry zarówno pod względem skradania się, jak i otwartej walki, a główny bohater dostał nawet dwa takie ukryte noże.

Jednak nawet wtedy nie miałem pomysłu na użycie tej broni w otwartej walce. W obliczu szumu wokół drugiej części cieszącej się już powodzeniem serii Assassin's Creed, Ubisoft podjął interesującą decyzję o nakręceniu krótkiego filmu Assassin's Creed Lineage, który stał się prequelem AC II i opowiadał historię Giovanniego Auditore, ojca Ezio.

W tym filmie była scena, w której Giovanni odpierał kilka fragów i delikatnie używał ukrytego ostrza do własnych celów. Potem usiadłem z kamienną twarzą i w mojej głowie pojawiła się myśl: „Nie zrozumiałem”. Niemal od razu zastanawiałem się, czy w samej grze można robić takie sztuczki.

Gdy ponownie wyruszyłem na przygody Altaira w świecie pierwszej części Assassin's Creed i przeszedłem prolog, po otrzymaniu ukrytego ostrza od razu zacząłem testować swoją hipotezę. W walce gra wciąż „wyciągała” miecz z pochwy do gracza, ale tym razem przerzuciłem się na ukryte ostrze i zacząłem tworzyć orgię. Okazało się, że jeśli nauczysz się kontratakować przeciwników ukrytym ostrzem, możesz ich zabić prawie bez wysiłku.

Jak działa system szybkiego zabijania w Assassin's Creed 1? Gracz przyjmuje postawę obronną i czeka na uderzenie wroga. Jeśli nie odważy się uderzyć, pomoże nam szyderstwo z wroga, co da mu motywację, by uderzyć nas jako pierwszy. Następnie wróg wyprowadza swój atak i w momencie, gdy wrogi miecz prawie dotrze do Altaira, gracz wciska przycisk ataku w postawie obronnej, co pozwoli zabić dowolnego wroga jednym ciosem. Jeśli mamy do czynienia ze zwykłymi wrogami, to z dużym prawdopodobieństwem jeden z nich przestraszy się i stanie w osłupieniu. W tym momencie możesz się do nich zbliżyć, a także zabić jednym ciosem bez napotkania oporu na swojej drodze. Zdarza się, że wróg włącza drwinę i w tym momencie można go również złapać i zabić jednym ciosem. W ten sposób gracze mogą odeprzeć atak dowolnej liczby wrogów, nie tracąc ani jednego punktu zdrowia, nawet jeśli jest to drużyna 50 osób.

Jedyną trudnością w tym systemie jest wyczucie czasu, które wymaga niemal chirurgicznej precyzji i zbyt krótkiego czasu, w którym trzeba wcisnąć przycisk kontrataku. Ułamek sekundy wcześniej - a Altair nie zdąży ponownie kontratakować i stanąć w twarz. Ułamek sekundy później mistrz asasynu znów stanie w twarz. Ale jeśli poprawnie obliczysz czas, to absolutnie każdy przeciwnik zostanie wyłączony jednym ciosem.

Kiedy odkryłem ten sposób zabijania wrogów, najpierw przetestowałem, jak ukryte ostrze działa na zwykłych, zwykłych wrogach. Potem poszedł przetestować nową metodę na nieszczęsnych templariuszach, których w świecie gry było, jak się wydaje, 60. Templariusze są najpotężniejszymi wrogami w grze, nie licząc bossów, a czasem nawet przewyższając niektórych szefów siłą. W konsekwencji pokonanie ich było bardzo trudnym zadaniem, ponieważ po mistrzowsku opanowali wszystkie techniki walki, często kontratakowali i zadawali mocne, a szczególnie bolesne ciosy. Okazało się, że można ich zabić jednym kompetentnym kontratakiem.

Moją kolejną ofiarą byli zwykli bossowie, z którymi można było prowadzić otwartą walkę. Wielu z nich uciekło, ale byli też tacy, z którymi trzeba wejść w otwartą konfrontację. Położyli się również pod nieubłaganą mocą kompetentnego kontrataku wykwalifikowanego Altaira. Kiedy dotarłem do Al-Mualim i na pół etatu głównego złoczyńcy gry, z którym zbliżała się decydująca bitwa, przyszła mi do głowy myśl: „No cóż, najważniejszego bossa nie da się zabić jednym ciosem!”. Okazało się, że może. Główny boss gry. Jeden. Cios.

Jednocześnie z powodzeniem ukończyłem wyzwanie „Ukończ Assassin's Creed używając tylko ukrytego ostrza (nie licząc walki na pięści w prologu)” i zrozumiałem, dlaczego system ukrywa tę mechanikę przed graczami. Jednak Assassin's Creed to jedyna gra w mojej pamięci, która ma legalną broń, która jednym trafieniem zabija absolutnie każdego wroga i nie ma żadnych czasów odnowienia i minusów (nie liczy się umiejętność korzystania z właściwego timingu). Każda inna podobna broń w grach, czy to tygiel z DOOM Eternal, czy BFG-9000 z tego samego miejsca, czy ten sam Grubas z serii Fallout zawsze ma swoje wady: dotkliwy brak amunicji, duży czas odnowienia i tak dalej. na. Z ukrytym ostrzem w Assassin's Creed 1 nie ma takich problemów.

W kolejnej części Ubisoft odciął moc ukrytego ostrza, przez co nie było już możliwe tak szybkie zabijanie jednym ciosem dowolnego wroga. Twórcy wyposażyli jednak tę broń w nową ciekawą mechanikę rozgrywki i umiejętności. Teraz gracze mogli zabijać wrogów bezpośrednio z półki, skakać z wysokiego dachu na wrogów, eliminować cel siedząc na ławce, wysyłać wrogów, strzelać z małego pistoletu i pro. Oprócz tego warto wspomnieć, że parkour w pierwszej części Assassin's Creed miał ukrytą mechanikę, której nikt do dziś nie podejrzewa.

Czy zgadzasz się, że główna karta atutowa w rękawie zabójcy, która wydawała się zabijać wrogów, jest najgroźniejszą bronią w grach jednoosobowych, czy pamiętasz inny, bardziej śmiercionośny rodzaj broni?